A Long December

Het is alweer lang en breed december. En de feestdagen zijn in aantocht. Terwijl iedereen bezig is met recepten uitzoeken en verlanglijstjes uitwerken word ik een melancholisch van de decembermaand. Het is een bijzondere maand, de zwaarmoedigen vechten tegen hun winterdip. De optimisten hebben hun kerstinkopen al in huis. In december trekt een zachtheid over de mensen heen.

 December is de maand van weemoed, gemis en nostalgie. Maar vooral de maand waarin je gaat terug denken. Aan alle voorgaande decembermaanden. Aan de mooie herinneringen, aan wat dit jaar je gebracht heeft en wat je verloren hebt. En opeens realiseer ik me dat het jaar voorbij is gevlogen en uiteindelijk niemand grip heeft op de tijd. Dan maar het leven beteren: en ik besluit om voortaan gezonder te leven, maar ook meer te genieten, minder te zeuren en dankbaar te zijn voor wat ik eigenlijk heb.
December is de maand van de lampjes.Van de versierde etalages en verlichte ramen in verlaten straten waarachter de warmte en gezelligheid straalt van een gezin. Het is de maand waarin je terug denkt aan je kindertijd. Hoe je op de achterbank meezong met kerstliedjes op weg naar familie. Hoe je gezicht glimt en zich vervormt in een rode kerstbal. Aan grote kerstdiners van vroeger maar ook dat waarschijnlijk geen enkele kerst was zoals ik me jaren later herinner.De maand waarin ik me realiseer dat alles zo goed is. 

Maar het is ook de maand van gemis. Hoe een jaar voorbij kan vliegen en niets blijft. Heimwee naar de warme herinneringenn van gezelligheid en zorgeloosheid van een lange zomer. Met glazen wijn op het terras. December vormt ook de maand met heimwee naar het verleden. Maar aan het eind ben ik het zat. Klaar voor een nieuwe start en genoeg gedacht. Ik stap weer uit mijn hoofd.

December nummer: Counting Crows - A long december 

FASHION Christmas Jumpers

Een echte trend in Amerika, lelijke kersttruien. Steel de show met kerst en trek je allerlelijkste, gebreide kersttrui aan. Laatst zag ik er op het nieuws zelfs een item over en het AD wijdde er een artikel aan. Dan lijkt een trend aardig serieus te worden! En ik word er best wel blij van. Ik zie mezelf al zitten tijdens deze kerst op de bank, met mijn rode rudolph trui, of pailletten kerstboom met gekleurde bolletjes. Jammer eigenlijk dat deze truien alleen met kerst leuk zijn. Ik zocht de tofste exemplaren bij elkaar. Op internationale webshops is er vaak zelfs een speciaal "Christmas Jumper' button, easypeasy om te vinden dus.

1. Lief in het roze van River Island / 2. Mijn favoriet denk ik. River Island / 3. Deze zou ik na kerst ook best aan willen..  New Look/ 4. Wat een scheetje! New Look / 5. Het absolute toppunt, helaas niet via internet maar bij Primark te koop/ 6. Ultrakerstig River Island / 7. De ballen zijn écht River Island

Follow my blog with Bloglovin

DIY Kerstballen haken

Mijn voornemen was om de kerstboom op mijn studentenkamer vol te hangen met zelfgemaakt prut. Maar hij bleek sneller vol dan gedacht met gekleurde ballen gewoon uit de winkel. De afgelopen weken ben ik wel erg druk geweest met mijn zelfgehaakte kerstballen. Inspiratie deed ik op via internet, maar opzoek naar een kant en klaar patroon bleek lastig. Helemaal omdat ik al in geen jaren meer iets heb gehaakt. De moed zonk me dan ook even in de schoenen toen ik met mijn bollen wol en haaknaald aan de slag ging. Maar de beste tip die ik las op internet is eigenlijk als volgt:

Neem een plastic kerstbal (van de Xenos). En maak een magic circle (haak meerdere steken en verbindt de eerste met de laatste).Haak hierin verder en de cirkel wordt steeds groter. Voeg soms extra steken toe om de cirkel te laten groeien, pas regelmatig op je kerstbal of je haakwerk gaat passen. Haak een aparte boven- en onderkant, et voila. Aan elkaar naaien en je kerstbal is klaar.

Goed dat klinkt wellicht iets makkelijker dan hoe het in werkelijkheid is. De eerste kerstbal is dan ook een stuk rommeliger dan de derde die ik maakte. Nog leuker lijkt het me om ze op te fleuren met kraaltjes en (kerst) pailletten.

De foto's maakte ik trouwens in de witte boom thuis, maar ik heb op mijn kamer in Arnhem een ouderwetse groene. Mét gekleurde lampjes, lekker ordinair maar ik word er gelukkig van. En ik ben het kerstballen haken nog lang niet zat! Een heerlijk klusje voor in de trein.

Follow my blog with Bloglovin

Mijn Nokia 3210

De laatste weken verlang ik steeds vaker terug naar mijn oude Nokia 3210, mijn allereerste telefoontje. Hij is zeker al 100 keer gevallen en nog steeds volledige schadevrij. Het nostalgische geluid als ik een berichtje kreeg. En dat je moest opletten uit hoeveel tekens je sms bestond, anders ging mijn volledige zakgeld op aan beltegoed. En tijdens de vakanties in de zomer kon ik marktjes afstruinen en verschillende frontjes kopen. Zo had ik er een met een bloementuin en was iedereen jaloers op mijn hippe bloemenmobieltje.

Nu kom ik om in de groepsapps. Waarin wordt overlegd over vriendinnendingen, uitjes, etentjes, vakanties, kerst met de ene familie, kerst met de andere helft, oud en nieuw plannen. En daarvoor allemaal een eigen app, omringd door losse apps waarin al het voorgaande wordt geanalyseerd. En dat op de manier zoals vrouwen dat doen.

Als ik mijn smartphone een tijdje weg leg heb ik even later 65 nieuws apps. Zucht, sla mij over! Vragen over wat mijn plannen zijn voor het weekend, met de feestdagen, onduidelijke studieopdrachten, cadeautjes. En alle antwoorden weet ik niet. Ik.wil.dit.niet.

Terug naar mijn Nokia. Eens per dag een smsje met alleen essentiële informatie of echt noemenswaardig roddels, echt goede grappen en een echt belangrijke vraag. Mijn Nokia zonder Facebook, Twitter en Instagram. Lekker rustig, mijn tijd volbreng ik wel snake.

Super leuk! Sukha Amsterdam

Wat een heerlijke lichtvoetige gedichtjes op de site van Sukha Amsterdam. Ik word er helemaal blij van. Het liefst zou ik ze allemaal afgedrukt aan de muur hebben hangen. Maar dat kan helaas niet. Ik kan ze wel gewoon kopen in de vorm van een ansichtkaart of dichtbundel. Voor meer gedichtjes en andere mooie spullen bezoek je de webwinkel van Sukha Amsterdam.
(Bron: Sukha Amsterdam)
Follow my blog with Bloglovin

ByDanie StyleBook

Eerlijk gezegd: net als iedere andere vrouw droom ik van een garderobekast die uitpuilt van de prachtstukken, kleurrijke items, hippe printjes en een explosie aan accessoires. Vaak genoeg vraag ik mezelf af of ik oppervlakkiger ben dan ik zou willen, ik kan het in ieder geval niet ontkennen: ik hou gewoon van mooie kleding. Maar mooie kleding kan je ontwerpen, kopen, aantrekken en in je kast hangen. Maar wil je een echt toffe outfit aan? Dan moet je gaan 'stylen'.
Stylen. Kan ik dat ook? Ik vind het leuk als ik erachter kom dat mijn nieuwe blouse perfect staat bij mijn glittergiletje wat al een paar jaar in de kast hangt. En dat vergane glorie soms na een paar jaar toch wel weer geinig is als je het net een beetje anders draagt. Het boek van Danie Bles inspireert tot zulke ideeën.

Ik hou van de stijl van Danie Bles. Ze kleedt bekende Nederlanders maar runt daarnaast een bekende blog, fashionmagazine en eigen kledinglijn. Hoe commercieel ze ook is, het inspireert me. Uit haar laatste style guide heb ik dan ook werkelijk de informatie opgezogen. Al die kleding, alle feitjes, alle interviews ik ken het uit mijn hoofd. Ik smulde dan ook van de gedachte dat ze met een boek zou komen. BOEK! Dat is iets met genoeg pagina's aan  informatie dat er een werkelijke kaft om past. Ik.MOEST.het.hebben.en.wel nu.

En kort na de lancering kocht ik het. Het leest als een tijdschrift (maar dan ietsje duurder) en staat vol ByDanie nice-to-know-information .Ik smulde weer van de afbeeldingen, van de stijliconen en van de inspirerende interviews. Het hoge gehalte van Danie Bles-verheerlijking (en BFF Sylvie) en haar glamour leven liet ik maar toe. Eerlijk is eerlijk, eigenlijk brengt het boek weinig nieuwe informatie. En als je wel eens eerder een boek over styling hebt gelezen zoals La Parisienne, dan hoef je het voor de tekstuele inhoud niet te kopen. Maar toch, dit was weer in een ander jasje gestoken. Een ByDanie jasje welteverstaan. En daar kan weinig tegen op.

Follow my blog with Bloglovin

Liebster Award

Wat leuk! Ik heb van Marianne, blogger op Personal Foodcoaching de Liebster Award gekregen. Heel erg bedankt daarvoor! Het is een Award voor kleine bloggers met minder dan 1000 volgers. Het werkt als het principe 'ik geef het stokje door aan..' of in bloggersland ben je dan ook wel 'getagd.' Superleuk, en geeft mij weer de gelegenheid een stukje vol te typen over mijn favoriete onderwerp: Mezelf!

1) Hoeveel tijd ben je per week kwijt aan je blog?
Ik leg mezelf geen verplichtingen op betreft mijn blog. It's just for fun! De laatste weken ben ik superdruk met mijn stage en schrijf ik soms wat op zondagmiddag, en soms helemaal niet. In de zomer schreef ik bijna dagelijks wel een stukje, of schraapte ik wat bij van de vorige dag. Wisselt dus!

2) Waarom ben je je blog begonnen?
Ik vind het al heel lang leuk om mini websites te maken (kent iemand Piczo en CU2 nog?) en eigenlijk is dat allemaal een beetje gegroeid tot de blog die ik nu heb. Het is voor mij een platform waar ik mijn ideeën kwijt kan in een kant en klaar behapbaar artikeltje. En waar ik zonder regels en gedoe mezelf kan uitleven op wat ik leuk vind (hoewel er natuurlijk wel mensen mee lezen).

3) Waar haal je inspiratie vandaan?
Jeetje moeilijk! Uit het dagelijks leven (bleh). Ik vind het leuk om dingen zelf te maken, de gewone modewinkels inspireren mij daarin. Grappige dingen die ik mee maak inspireren vaak tot een stukje. Het meest inspirerend vind ik op vakantie gaan of een mooie stad bezoeken en daar over schrijven. Ik ben dan ook het meest blij met de stukjes over mijn vakantie aan de Cote d'azur. 

4) Wat eet je het allerliefst?
Behalve patat, pannenkoeken, taart en chips? Jeetje.. Dan kom ik denk ik uit op verschillende pastagerechten. Mijn moeder maakt wel eens iets met kipfilet mozarella en tomaat uit de oven, daar word ik heel blij van. Eten wat ik écht niet kan weerstaan zijn op dit moment de chocoladepepernoten. daar heb ik echt een haat-liefde verhouding mee. 

Gezellig aan de sushi met Marianne van Personal Foodcoaching.

5) Wat is jouw favoriete boek (en waarom)?
Mijn favoriete boek.. Ik haat deze vraag! Er zijn zoveel mooie boeken en ik lees naar mijn zin op dit moment veel te weinig. Vita van Matteys Kleijn is een boek wat ik redelijk recent heb gelezen en wat toen best veel indruk op me heeft gemaakt, ergens in mijn artikelenlijst staat er ook nog een stukje over. Het gaat over een meisje dat lijdt aan Borderline. PAAZ van Myrthe van der Meer gaat over een vrouw die in een psychiatrische inrichting zit, ook interessant. Een boek wat ik zo snel mogelijk wil gaan lezen is Gisele van Susan Smit, een historische roman over kunstenaars in de Tweede Wereldoorlog. 

6) Waar word jij blij van?
Van zoveel dingen! Ik word blij van nieuwe kleren kopen, van lekker eten, van een gezellige dag met mijn vriendinnen, of op zondag lekker luieren met mijn vriend. Uiteten gaan, van gezellig binnen zitten als het regent, van een mooie stad bezoeken, van hobbyen op de naaimachine of kraaltjes rijgen, een boswandeling met onze pup Boef, de hele dag 24 Kitchen kijken en daarna recepten uitproberen met Anouk. 

7) Wat is jouw guilty pleasure?
De chocoladepepernoten. En behalve eten: vind ik het heerlijk om op een dinsdagavond heel oppervlakkig alle internetshops af te struinen (en niks te kopen). Oja en de hele dag 24 Kitchen kijken, zo rustgevend!


8) Wat is je favoriete winkel?
Op internet spiek ik wel eens bij de collectie van Isabel Marant en ik vind de stijl die ze bij Superstar verkopen erg leuk, maar mijn eigen kledingkast hangt eigenlijk vol met de standaardmerken zoals H&M en Zara. 

Ik in stippenblouse met spiegeltjesgilet. 

9) Wie is jou stijlicoon?
Zonder twijfel: Danie Bles. Een styliste die veel bekende Nederlanders kleedt en op dit moment een eigen kledinglijn heeft waarover ik eerder al schreef. Ze is ontzettend commercieel en daardoor misschien niet de meeste originele keus. Maar het is echt beangstigend hoe ontzettend leuk ik ALLES vind en hoe ik het liefst alles 100% kopieer en dan ook nog het gevoel heb dat ik mijn eigen stijl draag. Ik hou van het bohemian gevoel van veel bloemen, kraaltjes, pailletjes, franjes, gilets, romantische blousen en veel kleur, precies hoe ze haar collectie heeft vormgegeven. Oke tot zover mijn enthousiasme.

10) Wat is jouw droom voor de toekomst m.b.t. je blog?
Of ik een bekende blogger zou willen worden en daarmee geld verdienen? Ja natuurlijk. Ik denk dat bloggen de toekomst is en op den duur (helaas) de tijdschriften zullen verdwijnen. Maar aan de andere kant lijkt het me een eenzaam en oppervlakkig leven. Ik zou wel groter willen worden en meer lezers krijgen, want wie schrijft wil gelezen worden. Ik zou ook graag meer doe-het-zelf ideeën willen bloggen en dan een soort 101 woonideeën blog (maar dan ook fashion) willen maken. Maar dat zijn slechts dromen. Studeren staat toch op nummer 1. 

Aan de wijn met Simone op het Leidseplein. 

Wow tot zover mijn lange artikel! Wat is het toch heerlijk om over jezelf te praten. Mijn stokje geef ik door aan mijn lieve vriendin Simone zij schrijft op TidoSimone.Voor haar de Liebster Award. Simone is een super creatieve meid die een ontzettend leuke blog heeft over mode en wonen. Ze post regelmatig vrolijke en inspirerende stukjes over onderwerpen die ik erg interessant vind. 

Vragen aan Simone
1) Heb je voor jezelf een plan met je blog voor op dit moment?
2) Wie is jouw stijlicoon?
3) Wat is je favoriete kledingstuk en onmisbaar in je kast?
4) Hoe zou je je stijl omschrijven? En waarin verschilt je woon- en modestijl van elkaar? (of niet)
5) Waar word jij blij van?
6) Wat doe je het liefst op zondagmiddag?
7) Waar loop je soms tegenaan met je blog?
8) Wat is je toekomstplan met je blog?
9) Welke stad zou je graag nog eens bezoeken?
10) Wie zijn jouw voorbeelden in deze bloggerswereld?

Follow my blog with Bloglovin

DIY Van Pino-look naar Danie Bles

Natuurlijk heb ik eerst alle rond slingerende sokken van de vloer gehaald en de lege glazen aan de kant geschoven. Toen heb ik mijn fotolijstjes opnieuw gepositioneerd en heb ik Frank in de juiste hoek gedrukt. Na heel vaak klikken ben ik nog steeds niet tevreden. Maar deze foto's zijn het geworden. Dit hele outfit foto gedoe is nog niet echt iets voor mij. Toch vertel ik graag over het setje wat ik draag op de foto, ik heb weer tot in de late uurtjes op de naaimachine gerammeld.

Het rokje is van zachte stof. Een kittig ding wat ik op dezelfde manier maakte als het rozen rokje van een paar weken terug. Ik vind hem goed geslaagd, en eerlijk: een rits inzetten is best lastig. Maar als je niet teveel op de kleine details let, kan ie zo uit de winkel komen.

De stof van het giletje verloopt van kleur, van lichtblauw naar donkerpaars. Dip dye zoals dat in fashion termen heet. Hij is harig en lekker zacht, past goed bij de bont trend! Ik vind hem persoonlijk erg tof, maar iets te gedurfd voor iedere dag. Wel super easy om te maken! Ik tekende het patroon van een Zara giletje over op een oude krant. En voor ik het wist was mijn Pino-look klaar! En de kleuren van het giletje staan mooi bij de ketting die ik eerder maakte.

En nu? Heb ik even niks om te frobelen. Ik heb nog wat spiegeltjesband liggen wat leuk zou zijn op een shirtje of rokje, maar hoe en wat? Ach.. iets om over na te denken.

Follow my blog with Bloglovin

Wie is Carlo?

Met vier meiden wonen we in een studentenhuis in Arnhem. Ik vind het er fijn. Er is altijd tijd voor een praatje bij het koken en een etentje eens per week. Roze bloemen kleuren de gang en Ryan Gosling flirt met ons vanaf de koelkast. We maken geregeld schoon. En de post schuiven we onder elkaars deuren door. Ongeveer eens per week ga ik dan door de enveloppen heen. Ze zijn van de Belastingdienst, de gemeente, van DUO en ik sorteer de namen. Er vallen altijd enveloppen buiten: de post van ene Carlo.

Carlo woont als enige op de begaande grond, achter een deur die altijd op slot zit. Met de gordijnen dag in dag uit gesloten, woont hij alleen. Niemand weet op welke momenten Carlo thuis is. Niemand weet wat hij eet, wat hij drinkt. Welke spullen in de koelkast eigenlijk van hem zijn. En niemand weet hoe Carlo eruit ziet.

Carlo. Ben je exotisch gekleurd en een fitnessleraar? Ben je een blonde jongen met piekhaar wat je nonchalant achter je oor schuift? Ben jij de knappe Italiaan met rollende ‘r’? Ben jij de jongen waar ik soms naar omkijk in de winkelstraat? Waarvan ik dan denk: zou dit onze Carlo zijn?

Carlo. Soms verdwijnt zijn post van het plankje. Net als dat er soms plakjes kaas uit de koelkast verdwijnen. Of de stop verdwijnt uit de wasbak. Niemand heeft het gedaan. 'Het was vast Carlo.' Hij was degene die het laatste stukje toiletpapier heeft gepakt. Op die manier houdt Carlo de sfeer goed in huis.

Carlo is ook degene die 's nachts op de gang rommelt. Of die zorgt voor de aangebrande geur in de keuken. Door Carlo is de droger kapot gegaan, hij is niet zo handig met de was. Carlo, wanneer laat je je eens zien? Dan zou ik zeggen: bedankt dat jij onze schuldige kan zijn.

Follow my blog with Bloglovin

BOOKS Een jaar offline

Ik kan echt avond aan avond op de bank zitten zappend voor de televisie, met mijn telefoon in mijn  hand en laptop op schoot. Multimediaal zoals je dat noemt. Ik ben nu eenmaal van de generatie die mee is gegroeid in de digitale wereld, en nee ik kan me geen leven zonder internet voorstellen.

Heerlijk om na een lange dag werken dom te surfen langs mijn favoriete blogs, webshops en nieuwssites. Mijn favoriete apps check ik heel vaak, Instagram, Facebook, Twitter, Bloglovin'. Altijd in contact met iedereen, soms is het ook wel eens vermoeiend. Niet altijd heb ik een sprankelend weekend waar ik sta te shinen op hippe festivals. Soms wil ik liever om 9 uur in bed liggen. Dan is het soms lastig om naar het vrolijke gezichtenboek van je vrienden te kijken. Interessant ook wel, want sociale media geven niet een realistisch beeld van ons dagelijks leven. Maar misschien nog wel iets veel persoonlijkers: wie we zouden willen zijn.

Stel je voor: een leven zonder sociale media, of nog extremer: een leven zonder internet. Natuurlijk zou ik ontzettend veel informatie gaan missen, het zou in combinatie met mijn stage niet eens mogelijk zijn. Ik zou meer oog krijgen voor de wereld om mij heen, want een smartphone onttrekt je makkelijk uit de dagelijkse beslommeringen. Maar wat me beangstigt is de confrontatie met mezelf. Er zou zoveel niets-doen-tijd over blijven. Waar zou ik allemaal over gaan piekeren? De laatste keer dat ik in een trein zat, alleen met mijn gedachten en dat minimaal een half uur lang, kan ik me simpelweg niet herinneren.

Maar toen ik hoorde dat er een journalistiek student een jaar lang offline ging én daar een boek over schreef, Moest.Ik.Het.Lezen. En dat deed ik: in een dag. Geweldig! Een kijkje in een wereld die voor de generatie van mijn ouders herkenbaar en vertrouwd is, maar voor mij wereldvreemd. In de huidige samenleving is een leven zonder internet eigenlijk ondenkbaar. Want behalve het sociale aspect zijn er ook praktische zaken zoals je belastingaangifte, toetsinschrijvingen en dergelijke waarvoor internet een must is. Maar indrukwekkender vind ik de eenzaamheid waar Bram over schrijft in zijn boek. En zeker ook inspirerend, ik ben benieuwd hoe ik het zal ervaren om een tijdje offline te gaan. Hoeveel rust zal het me geven? Tot slot raad ik iedereen aan: ga het lezen!

Follow my blog with Bloglovin

LIFE Alles komt goed

Ik reis al ruim twee jaar bijna iedere dag op en neer naar Utrecht. Soms, op een regenachtige dag, of als het leven even tegen zit dan kijk ik altijd uit naar het lichtpuntje van mijn reis.

Vlak voor station Utrecht tuur ik uit het raam, opzoek naar de graffiti tekst geschreven op een kale betonnen muur. De woorden die mij en andere oplettende reizigers, gemoedelijk toespreken want 'alles komt goed'.

Op chagrijnige dagen denk ik 'rot op' maar de wijze man die deze eenvoudige tekst op de muur kalkte blijkt achteraf altijd gelijk te hebben. Het is wit, groot en duidelijk op een kale betonnen muur, als ik weer eens verdwaal in mijn gepieker haal ik het vaak voor de geest. Want in die twee jaar op en neer naar Utrecht, is me wel duidelijk geworden dat zowel kleine als grote dingen uiteindelijk allemaal wel op zijn plek vallen, en dus 'alles goed komt.'

En nu, net op het moment dat ik besloot een foto te nemen van deze tekst, blijkt dat grote bulldozers het muurtje met de tekst hebben platgewalst, en ik het dus slechts in gedachte nog voor de geest kan halen. Inmiddels vraag ik me af, wie is de maker van deze tekst eigenlijk? Wat had deze persoon in het achterhoofd toen de woorden op de  muur werden gekalkt? En hoeveel andere reizigers werden dagelijks gesteund met de gedachte dat alles uiteindelijk wel goed kwam? Hoeveel glimlachen zijn er op gezichten getoverd, en hoeveel reizigers denken net als ik nog vaak terug aan deze muur? Spread the word! Alles komt goed.

Follow my blog with Bloglovin

LIFE Janna Schra & Maaike Ouboter in Luxor Live

Het optreden van Janna Schra in De Wereld Draait Door herinnerde mij er weer aan hoe leuk ik haar muziek vond in de band Room Eleven. Even googlen, en ja hoor ze trad op in Luxor Live in Arnhem. Ik ronselde wat vriendinnen en de kaartjes waren al snel in de pocket. Ik was wel toe aan een avondje uit.

Het was mijn eerste keer in Luxor Live, een lief zaaltje voor intieme concertjes maar groot genoeg om het erg vol te proppen met te veel mensen. Ik was even vergeten dat als je naar een concert gaat, je altijd moet proberen om vooraan te staan, of in ieder geval ergens met goed zicht. Wij hadden uitzicht op drie grote mannenhoofden, waar tussen de schouders van de heren mijn vriendinnen en ik gluurde naar het podium. Als een van de heren voor ons van been wisselden, want het was best lang staan, dan wisselden wij allemaal op ons andere been om via de andere schouder mee te kijken.
En zo ging het dan, op een gegeven moment kreeg ik door dat als ik mijn rechteroog dicht kneep ik niets meer zag vanwege het hoofd van degene voor mij, en als ik links dicht kneep ik met rechts wel zag. Dus knipogend en wiebelend van het ene been op het andere, volgde ik het optreden.

Janne Schra zag er mooi uit, inspirerend om naar te kijken. Haar muziek is bijzonder en erg 'eigen', soms werd het mij wat de psychedelisch maar soms kon ik er écht van genieten. De mooiste verassing van de avond was Maaike Ouboter, die 'slechts' het voorprogramma vulde.

Maaike Ouboter, ik had er nooit van gehoord. Maar misschien ken je haar van het programma 'beste singer songwriter' waar ze dit prachtige pareltje van de Nederlandse muziek liet horen. Maar ze heeft nog veel meer mooie liedjes, die allemaal volgepropt zijn met leuke Nederlandstalige poëtische tekstjes, klik daarvoor hier, hier en hier.

PS. De foto's van de avond zijn nogal mislukt. Deze hierboven was nog het beste.

Follow my blog with Bloglovin

Deel ik met jou: Deel één

De laatste weken ben ik erg druk met stage. En daarom ben ik opzoek naar een andere manier om mijn blog toch regelmatig te updaten. Daarvoor heb ik een soort 'rubriek' bedacht, iets wat regelmatig zal terugkeren.

Iedereen komt wel eens 'mooie' dingen tegen die aanspreken. Een mooi liedje, een gedichtje, een hippe jurk, evenementen, films, recepten, you name it. Ik heb niet altijd een idee voor een uitgebreid artikel. Maar toch heb ik de behoefte om bepaalde dingen te delen en daarvoor zijn sociale media als Facebook, Twitter of Instagram niet altijd geschikt. Mijn blog is wel een mooie uitkomst. Daarom is er een nieuwe rubriek geboren: Deel ik met jou. Waarin ik gewoon van alles deel met mijn bloglezers. De aftrap:

Janne Schra - Joline

Janne Schra ken ik nog van Room Eleven, maar dat is allang verleden tijd. Dinsdag 17 september speelde ze in de wereld draait door een mooie versie van Joline, een nummer van Dolly Parton. Wel even wennen want deze versie is een stuk trager.

Blog- TidoSimone

Mijn lieve vriendinnetje Simone heeft ook een hele leuke blog! Als studente van Akademie Vogue heeft ze verstand van mode en schrijft daar over. Én ze heeft net een huisje gekocht, dus er is ook wooninspiratie te vinden. Ik vind het heel fijn om haar berichtjes te lezen en ik ben van plan om via mijn blog nog wel vaker naar haar te verwijzen. 

Gedichtje- Treingedichtje Willem Wilmink

Heeft geen toegevoegde woorden nodig toch?  

Webshop - Van heinde en verre

Een hele gave webshop verbonden aan een 'echte' winkel in Den Haag. Ze verkopen voornamelijk woonaccessoires en textiel. De stijl is precies waar ik van houd. Ik wil eigenlijk alles hebben, maar dat kan helaas niet. Hmm misschien zo'n mooie poef? 

Follow my blog with Bloglovin

DIY Rozenrokje

Een paar weken terug begonnen mijn handen weer te jeuken om zelf wat te maken, maar wat? Ik maak graag dingen waar ik echt wat aan heb. Deze keer wilde ik wat anders dan applicaties op een goedkoop t-shirtje zetten of weer een nieuw soort armbandje uitvinden. Het werd: een rokje.Volledig van eigen hand!

Ik legde het idee voor aan mijn moeder en zij kwam met een eenvoudig patroon. Ik nam mijn maten op, tekende het uit, en daar was het patroon. Een gelijke voor- en achterkant met alleen een rits, dat moest lukken. Mijn moeders oude naaimachine sleepte ik naar Arnhem, en daar zat ik dan. Op een doorsnee dinsdagavond aan een oude naaimachine te rammelen. Maar ik ben trots op het eindresultaat. Ik kan hem dragen met een spijkerblouse, witte blouse of een zwart shirt. Graag draag ik er een leuk riempje bij, zoals deze van Simone (ze heeft ook een toffe blog!). Zij maakte ook de outfit foto's, iets waar ik me tamelijk ongemakkelijk bij voelde...

En ik verklap vast dat ik een zéér pittig stofje heb liggen voor een tweede rokje. Ik houd jullie op de hoogte!

P.S. Wil je al mijn Do It Yourself posts terug lezen? Vind ze hier. 

LIFE get's serious!

Op een blauwe maandag in februari probeer ik me vaak voor te stellen hoe de zomervakantie voelt. Maar zomervakantie kan zon zijn, kan regen zijn, kan zowel veel zwemmen als veel werken zijn. Afgelopen week heb ik het zomervakantiegevoel gulzig in me opgezogen. Het is meer het ontbreken van stemmetje in mijn achterhoofd dat er Altijd.Wat.Te.Doen is. Er heerst een oneindige rust over mijn dagen.
Hoewel oneindig.. het was een goede zomer met een heerlijke vakantie. Nog niet eerder heb ik zo actief geblogd en het geeft me een bepaalde voldoening. Een fijne zomer waarin ik veel heb gewerkt maar ook veel leuke dingen heb gedaan en soms zelfs even helemaal niets.

De reden dat ik me nu angstig vast klamp aan vakantie is omdat er straks iets op me wacht wat misschien wel veel zwaarder is dan school, stressvoller, energie vretender maar bovenal nieuwer en spannender: stage.
Bij een grote Nederlands bedrijf stage lopen hoort een groot volwassen leven leiden. En dat betekent dat ik de aankomende tijd zal moeten afzien van doordeweekse stapavondjes, geskipte schooldagen, onverantwoorde bezoekjes aan de stad. En wie weet wat nog meer! Wie weet heb ik geen tijd meer voor onnozel gelul op me blog. Wie weet heb ik überhaupt geen tijd meer voor andere dingen. Wie weet.. spannend dus!

Note: Inmiddels kan ik zeggen dat mijn stage zeer goed bevalt en ik ontzettend gelukkig op mijn plek zit :-) Zelfs nog energie om er een klein blogje uit te gooien. 

FASHION Wishlist Winter 2013

Achja, je kan niet alles hebben. Maar dromen staat vrij en daarom heb ik even alles op een rijtje gezet.Voor dit najaar moet ik slim winkelen. Het merendeel van de tijd zit ik op kantoor vanwege mijn stage en daar is niet alle kleding gepast. Stiekem moet ik bekennen dat er bepaalde items al trots in mijn kast pronken, maar ik ga niet verklappen welke dat zijn.. 

1. Stoer & Sexy. Laarsjes die overal bijpassen maar net een beetje anders zijn vanwege het gouden leer.  Te koop bij Shoeline
2. Onmisbaar aankomende winter, een A-lijn rokje. Leuk met opvallende riem of gewoon zo. Shop 'm bij Zara
3. Lieve handschoentjes met diamantjes, lekker sjiek en een beetje fout. Sla in bij H&M
4. Verliefd op deze winterjas, nog meer toen ik hem aantrok. Er gaat braaf maandelijks geld in een potje. Uiteindelijk scoor ik hem bij Mango
5. Je moet ervan houden en dat doe ik! Ik kan verklappen dat er een DIY project in aantocht komt! Deze is van Zara
6. Deze kleurrijke sjaal zal mooi staan bij de winterjas. Te koop bij Zara
7. Ik wil ook wel een beetje kleur hoor! Het liefst roze natuurlijk.. van Mango
8. Deze schoentjes zijn écht heel leuk! En metallic combineert makkelijk. Ik doe ze in mijn winkelmandje bij Zara
9. Romantisch jurkje met stipjes én ook nog eens geschikt voor stage. Check 'm bij Mango

Follow my blog with Bloglovin

LIFE Kermis

Brummen.  Het dorp waar ik grotendeels van mijn leven ben opgegroeid maar wat ik nu graag ontvlucht op mijn kamer in Arnhem. Eigenlijk valt er weinig te beleven behalve eens in het jaar: De Kermis. Een jaarlijks terugkerend feest in het dorp waar het verder eigenlijk altijd angstvallig stil is. De kermis in Brummen is voor de dorpelingen een soort heiligdom. Rozen verwelken, relaties gaan uit, mensen overlijden, de wereld kan vergaan maar de kermis in Brummen zal er eind augustus altijd staan. 

De kermis zelf bestaat uit een paar opgestelde toestellen waar de verf vanaf bladdert. Maar de attracties zijn al jarenlang hetzelfde en als ik ze zie dan overvalt me een nostalgisch gevoel. Het gevoel dat je krijgt als de kerstboom weer is opgetuigd krijg ik bij de flikkerende lampjes van de gokkasten. Dit jaar waren mijn vriendinnen en ik een beetje ontdaan omdat de indeling van de attracties anders was dan andere jaren. En die indeling hoort bij de kermis.

Maar waar het bij de kermis werkelijk om draait is het driedaagse feest in de kroeg. Een trip down memory lane  wordt bewandeld als men zich door de menigte wurmt richting de bar. Men passeert het pad van ex-geliefden, oude scharrels, verre familieleden maar ook oud collega's, klasgenoten en buren. Iedereen is present. Nieuwe dorpelingen staan vanaf de zijlijn toe te kijken terwijl ze nippend een biertje drinken. Op zoek naar een bekend gezicht wat hun aansluiting geeft tot de grote mensenmassa. In de hoop ook ooit onderdeel uit te maken van het dorp. Maar tevergeefs. 

De kermis in Brummen is ook een soort vrijkaart om te doen wat je wil. Van dansen op wiebelende biertafels, 's morgens om 8 uur beginnen met het eerste drankje, het 's middags over al je vrienden heen gooien, beginnen met roken tot aan vrijen met de buurman. 'Ach het is kermis'. Het saamhorigheidsgevoel van een dorp is sterk tijdens de kermis. Onbewust hebben de inwoners het gevoel dat er iets is wat ze bindt. Ik word daar soms kriebelig van maar eerlijk gezegd.. bun ik best wel blie dat Brummen besteet.

Follow my blog with Bloglovin

DIY Naam-armbandjes

Geïnspireerd door de kraampjes op het Leidesplein met armbandjes voor toeristen maakte ik deze armbandjes zelf. In mooie gekrulde letters kan je daar je eigen naam kopen. Ook bij een leuk winkeltje in de 9 straatjes spotte ik een dergelijk snoezig armbandje. Dat kan ik ook! Maar het is lastiger dan het lijkt. Op internet bleek ik lang niet de enige te zijn die op het idee kwam om het zelf te maken. Origineel is het dus niet maar toch leuk om te proberen.

Bij de Pippoos in Arnhem legde ik mijn plan uit en kreeg een rolletje met extra stevig ijzerdraad mee. Ze verkopen ook binddraad dus om ergens iets op vast te binden. Maar dat is te slap en na een duw zullen je letters in elkaar liggen. Ik pakte uit de schuur een tang om te knippen en een klein tangetje met een ronde bovenkant om kleine rondjes mee te vormen.

Eerst begon ik met letters uit de losse hand maar dat bleek lastig. Helemaal het rtj gedeelte van Floortje kreeg ik niet mooi voor elkaar. Makkelijker zijn lange letters afgewisseld met kleintjes,  Boef bijvoorbeeld en dat is ook lekker kort. Het ging nog beter toen ik de naam uitschreef op papier en vervolgens begon na te vormen met een tangetje. Toch bleek Flolli makkelijker dan Floortje, dan maar een nickname armbandje.

De letters zijn nog steeds niet helemaal mooi krullerig en hebben iets houterigs. De mannen op het Leidseplein hebben vast jarenlange ervaring en ik ben bang dat hier echt geldt: oefening baart kunst. Toch ben ik blij met het resultaat tot nu toe. Ik draag ze vandaag met mijn zelf geknoopte friendship bracelet!

Note: Ik heb geen apenarmen met veel haar, lijkt alleen zo op de foto :-)

Follow my blog with Bloglovin

LIFE Amsterdam & Hostels

Voordat het serieuze leven weer gaat beginnen wilde ik met een paar vriendinnen nog wat quality time doorbrengen. Om ongestoord twee volle dagen te kunnen shoppen, culturen, uitgaan en vooral de hele dag kwebbelen over onzin boekten we een overnachting in Amsterdam.  Een hostel, lekker goedkoop en dichtbij het centrum.

Hostels. Dat zijn toch een soort hotels maar dan met een extra letter 's'? Er ging nog geen lampje branden toen mijn vriendinnen me uitlegden dat ik me niet hoefde te verheugen op warme croissantjes en vers fruit bij het ontbijt. Ach als ik maar koffie heb, dacht ik. Het hostel bevond zich net niet op het Leidseplein dus we konden na het stappen kruipend naar huis.

Na het inchecken kregen we de sleutel van onze kamer. Een zweetlucht trok mijn neus in. Er stonden vijf stapelbedden opgesteld, waarop twee halfnaakte jongens lagen te slapen omringd door grote backpacks die waren ontploft over hun bedden en een deel van de kamer. Hadden we een gedeelde kamer geboekt?  Het stonk. De ramen zaten potdicht en het was warm. Er lag een open pakje condooms op de grond.

Hoopvol openden we de deur van de badkamer. Het was verstopt en alles was nat. Ik voelde me een trut uit de serie Echte meisjes in de jungle. Ik wou gaan gillen toen ik zwarte haren op mijn bed vond. "Gaan we dit echt doen?' klonk een vraag van een vriendin die mij begreep. Een andere reislustigere vriendin met ruime hostel-ervaring negeerde de vraag. Natuurlijk gingen we dit doen. Wat hadden we anders?

Zucht. Ben ik dan zo'n miepert? Zal ik dan nooit een backpacker worden en van hostel naar hostel de wereld rond reizen? 'Sommige mensen hebben het gewoon liever wat luxer.' Sprak een vriendin wijs. Ik wist niet of ik me beledigd moest voelen. Ben ik dan nu opeens een luxe paardje? Een meisje die tijdens het dragen van haar koffer haar nagels niet wil  breken en vraagt wanneer ze weer kan shoppen. Ik kan kamperen dus een hostel moet ook lukken. Het was immers maar voor een nacht.

Gelukkig hadden we een oplossing. We stapten tot 4 uur 's morgens en ik viel oververmoeid in slaap terwijl ik soezend naar de gesprekken van mijn vriendinnen met onze kamergenoten en de uitgaansgeluiden van het Leidseplein luisterde. We hadden maar 4,5 slaap te overbruggen om weer gedoucht en wel het hostel te verlaten en voor 10:00 uit te checken.  Het ontbijt besloten we maar in een schattig bakkerijtje te doen in de 9 straatjes.

Uiteindelijk? Bezochten we het Rijksmuseum, gingen we op de foto bij de Nachtwacht, lunchten we op het Leidseplein, zaten we op terrasjes, gingen we lekker uiteten, vierden we een verjaardag, bezochten we River Island, Monki en meer in de Kalverstraat, hingen we de toerist uit, dronken we milkshakes onder het Nationaal Monument, hebben we heel veel gedanst, de 9 straatjes bezocht en heel veel leuke winkeltjes gezien, ontbeten met kaneel croissantjes en zelfgemaakte jam, bekende bloggers gespot maar  niet aangesproken, de Danie Bles Vintage Store bezocht, uitgerust op het Museumplein en vooral genoten van de gezelligheid en elkaar. We kunnen er weer tegen aan!

Follow my blog with Bloglovin

FOOD Sugarfree?!

Vandaag keek ik de documentaire van Nova Zembla over het suikergebruik in Nederland. In ontzettend veel producten zitten suikers, niet alleen in snoep, koek en chocola. Maar ook in mijn favoriete woksaus, de makkelijke Knorr pakken, Optimel drankjes en het lekkere ovenverse en donkerbruine brood van de Jumbo. En als er dan geen suiker in zit dan zijn het wel vervangers. Veel mensen zijn onbewust suikerverslaafd en in mijn eigen omgeving kan ik mensen aanwijzen die hoofdpijn krijgen als ze hun dagelijkse hoeveelheid frisdrank vervangen door een suikervrijdrankje.

Ook is het bekend dat suiker wel degelijk invloed heeft op ADHD en andere problemen die mij ook niet geheel onbekend zijn. Suiker zou de verschijnselen van dergelijke aandoeningen sterker maken en veel kinderen met ADHD gaan gebaat bij een suikervrij dieet.
Als overal suiker in zit, zou ik dan zelf ook suikerverslaafd zijn vroeg ik me af. Die gedachte benauwde mij een beetje aangezien ik altijd het idee heb dat ik vrij en verslaafdloos door het leven ga (afgezien van smartphone gebruik, ook zoiets). En al die suiker maakt natuurlijk ook dik. Maar suiker hebben we ook nodig om te functioneren maar in fruit en groente zitten al een hoop (natuurlijke) suikers.

Een van mijn favoriete bloggers Esmee hield voor Grazia een paar maanden terug een suikervrije week en ontdekte allerlei afkickverschijnselen waaronder hevige zweetaanvallen. Daar schrok ik wel van, het klinkt als echte afkickverschijnselen. Suikervrije koffie en thee begint al te wennen, maar kant en klare woksausen, lekker brood, sladressings, (goedkope) vleeswaren laten staan lijkt me lastig maar ook vrij onpraktisch. Toch zie ik hier een uitdaging. Een week suikervrij, wat zou er met mij gebeuren? Wordt vervolgd..

Bron afbeelding: WeHeartit
Follow my blog with Bloglovin

LIFE Boef! & Cute Overloaded Pictures

Hoi ik ben Boef. Ik ben nog maar klein en ben net verhuisd. Ik vond ze meteen allemaal al lief.  Ik lik dan bij iedereen over het gezicht en trek aan hun oren. Ze knuffelen allemaal met mij maar wel om de beurt, anders kan ik niet kiezen. Dan praten ze tegen me over wat we nog gaan doen en wat ik allemaal ga beleven, ik weet niet wat ze zeggen maar ik vind het wel heel leuk. 

Ik voel me al helemaal thuis in mijn nieuwe huis met eigen hok en mand. Ik poep het liefst buiten maar soms ook wel eens binnen, gelukkig hebben mijn baasjes dat niet door en krijg ik nooit straf. Maar soms lopen ze wel eens scheldend door de kamer, maar dat is vaak pas later. 

Ik hou van spelen en dan het liefst met een wc-rol of oude sok die ik onder de kast vind. Maar nog liever met het kleed, met de lange blonde haren van de meisjes, met de schoenveters van de schoenen die ze soms laten rondslingeren of met rondvliegende vliegen. Slapen vind ik ook fijn, maar dan niet alleen. Dan ga ik gewoon bij de meisjes op schoot liggen of bij de grote man met dikke buik, die is lekker zacht. 

Ik ontdek nu de hele dag nieuwe dingen. Laatst vielen er allemaal natte druppels uit de lucht en landden op mijn vacht. Ik maak graag tochten door het huis. Onder de kasten door en achter de banken langs, dan doe ik vaak mooie vondsten. Er is ook een grote warme vochtige kast waar ik graag in klim daar zit dan allemaal schone vaat in en worden de meisjes boos. Maar dat maakt mij niet uit, ik vind iedereen lief. 

Follow my blog with Bloglovin

FASHION ByDanie Collectie

Een beetje laat om nog over de Amsterdam Fashion Week te beginnen maar aangezien deze blog volledig mijn eigen terrein is en ik zelf de regels mag bepalen schrijf ik toch maar een artikeltje. Ik heb me niet zo erg verdiept in de shows en collecties van de ontwerpers, op één na dan. Ik volg styliste Danie Bles graag om haar verrassende combinaties waardoor ik me laat inspireren. Ze heeft voor dit najaar een eigen collectie ontworpen waarmee ze ook een show vulde tijdens de AMF.

Ik keek zeer uit naar haar collectie voor het najaar en was wat teleurgesteld toen bleek dat het dezelfde items zijn die ze aan het begin van het zomerseizoen toonde in haar styleguide. Desondanks werd ik wel zeer blij van de bijzondere items en zou ik ze het liefst allemáál willen hebben. Helaas passen de prijzen niet in mijn kledingbudget dus wordt het een zoektocht naar goedkopere alternatieven.

De favorieten van de favorieten (eigenlijk zijn ze allemaal favoriet) staan hierboven. Een omdat het jasje supermooi is en de combinatie met gouden broek zeer verrassend is, Twee het jasje, spreekt voor zich lijkt me? Heel tof! Drie omdat ik de Isabel Marant blouse mooi vind en Vier vanwege het bontje, de mooie kleur van de jurk en bovenal de hippe riem!

Nu nog even bedenken hoe ik deze hippe kleurrijke items en ideeën ga terug brengen in zakelijke stage outfits, aangezien ik aankomend half jaar voornamelijk in een serieuze werkomgeving zal rondlopen. Wellicht dat tijgerprintjes en blauw bontjasjes daar niet geheel gepast zijn maar hippe sixties riemen en mooie jurkjes kunnen altijd. Toch..?

Bron van de foto's. Ook leuk om het filmpje te bekijken ;-)

Follow my blog with Bloglovin

LIFE Birthday Presents!

Jarig zijn kan helaas niet het hele jaar, cadeautjes krijgen ook niet. Wel zal ik nog een jaar lang 22 zijn, daarna word ik 23 en och het einde der tijden lijkt nabij. Gelukkig had ik vandaag een stel vriendinnen op bezoek en blijk ik niet de enige die zenuwachtig wordt van het 'volwassengedoe' wat er op ons pad komt. Het zal er wel bij horen om op je 22e serieuzer te worden. Samenwoonkriebels komen op en een vaste baan lijkt nabij. We vinden het allemaal jammer dat we nooit meer 16 zullen zijn, hoewel we het eigenlijk ook niet meer willen. 

Op veel blogs word je dood gegooid met de hippe RayBan Aviator met groene glazen. In april begon ik denk ik al bij Frank te zeuren dat ie zo mooi is en dat ik hem wil wil wil! Al eerder schreef ik een blog hoe deze bril eventueel kan worden vervangen door goedkopere exemplaren maar de conclusie was al snel dat ie eigenlijk onvervangbaar is. Geen goedkoop merk heeft de glazen zo fel en opvallend als de échte RayBan. Op festivals liepen er al velen mee rond en tijdens de vakantie hebben Frank en ik prijzen vergeleken in de verschillende zonnebril winkels. Ik bedacht spelletjes, wedstrijden en weddenschappen met Frank alles om de zonnebril in bezit te krijgen. Uiteindelijk werd ik jarig en ja hoor I GOT IT! Nu hopen dat er een mooie zonnige nazomer komt!

Tijdens de vakantie ben ik al begonnen met knopen van armbandjes, zoals ik ook al schreef. De eenvoudige knopen heb ik inmiddels onder de knie en dit boekje is ideaal om inspiratie op te doen voor nieuwe armbandjes. Knopen afgewisseld met leuke kraaltjes en wat apartere friendship bracelets staan hierin allemaal beschreven. Ik heb al zo'n idee waar ik mijn laatste vakantie weken aan ga besteden..

Het blijkt wel hoe goed mijn vriendinnen mij kennen toen ik deze oorbellen kreeg. Grote gekleurde oorbellen zijn mijn favoriet! Ik vind ze alledrie erg mooi en heb al allemaal ideeën hoe ik ze kan gaan dragen. De kleur roze komt wel opvallend veel terug ;-)

Ik ben ontzettend blij met deze mooie ketting! De kleuren zijn bordeaux rood en legergroen met goud, erg mooi alvast voor de herfst. Maar het goud staat nu extra mooi op mijn bruine vakantiekleur. De nagellak is legergroen en samen vormen ze een perfect setje. Ik vind zulke opvallende kettingen zo handig omdat ze op allerlei eenvoudige shirtjes gedragen kunnen worden en ze een simpele outfit opleuken. 

De bovenstaande bandjes en kraaltjes zijn ideaal voor een nieuwe Do It Yourselfplan. De spiegeltjes vind ik mooi en jullie kunnen binnenkort een DIYpost verwachten. Ik heb al allemaal ideeën: op een tas, haarbandje, heupriem, langs een colbertje, giletje of de hals van een t-shirt, de onderkant van een rokje? Hebben mijn lezers nog een leuk idee?

Tijdens de vakantie bezocht ik met Frank Juan les Pins. Een klein stadje aan de kust waar veel toeristen met dikke auto's rond reden. Het centrum is vol kleine kleurrijke winkeltjes met allemaal Ibiza-achtige spulletjes waaronder veel te dure bloemen tassen. Ik heb mijn ogen uitgekeken en geprobeerd alles in mijn hoofd op te slaan onder het kopje 'namaken!!' maar dat is niet meer nodig, ik heb nu zelf een mooie bloementas gekregen! Tot nu toe heb ik hem al dagelijks gedragen in combinatie met mijn knalroze colbertje.

Deze standaard met mooie kaarsen staat leuk op mijn witte eettafel. Een boeddha mag je nooit voor jezelf kopen dus ik ben blij met deze. Ik vind het gezellig om 's avonds gezellig kaarsjes aan te hebben dus ik ben zeker van plan om ze gewoon te gaan op branden!

En dan vergeet ik nog mijn supermooie verjaardagsbloemen van mijn moeder en het boeketje van vriendin Kimberley, de sushidate met mijn zusje en het geld voor een grotere aankoop waar ik binnenkort een blog over maak. En dan nu is het jarig zijn weer voorbij en moet ik wennen aan mijn 22 jarige leven. 

LIFE 22nd Birthday!

Ik ben 22 jaar. Was mijn eerste gedachte gisterochtend. De tijd gaat snel. Ik voel me helemaal geen 22 jaar. Denk ik. Hoe voelt het eigenlijk om 22 jaar te zijn? Is het nu tijd voor een serieuze kantoorbaan? Wordt het tijd om af te studeren? Moet ik mijn cv al serieus gaan uitbreiden? Freelance opdrachten gaan aannemen?  

Ben ik nu op de leeftijd dat je als vrouw geoefend dient te zijn in het lopen op stilletto hakken van 10 cm? Strakke winged eyeliner moet kunnen aanbrengen? Te oud bent voor 16 en zelfs 18+ discotheken? Net als verkering hebben, breezers en de muziek van Taylor Swift. 22 is toch wel de leeftijd van volwassen zijn en nog een beetje meer..

22 jaar is een leeftijd waarop je niet alleen meer droomt over wie je later worden wil, maar er ook werkelijk iets aan gaat doen. Dromen zoals achtergrond danseres bij de Spice Girls of juf van een basisschoolklas zijn allang ingeruild voor andere verwachtingen. Ik ben nu toch wel op een leeftijd dat ik stappen moet gaan ondernemen om dromen waar te maken. Trainen voor een marathon, heel veel blogs schrijven zodat ik een goede schrijfster word, heel gezond eten en sporten en dan zoals Doutzen worden, veel oefenen en stylen en net zo hip als Danie Bles worden, véél mooie boeken lezen en zeer belezen worden. Ik kan nog alle kanten op.

Een hoofd vol gepieker. Ze zeggen dat ik nog een broekie ben maar opeens voel ik de tijd tikken en een lichte quarterlife crisis opkomen. Gelukkig nam de materialistische kant van een verjaardag snel de overhand (cadeautjes!) en vergat ik mijn gepieker. Over de cadeautjes wil ik binnenkort graag een aparte post maken, maar kan wel verklappen dat er een zeeeeer mooie groene RayBan Aviator tussen zat.

Na een uitgebreid ontbijt at ik nog een flink stuk taart. Vervolgens pakte ik de trein naar Den Haag om daar nog een groot stuk appeltaart naar binnen te werken en zeer leuke cadeautjes te mogen ontvangen en 's avonds lekker uiteten bij de Griek. 

VAKANTIE All Good Things Come To An End

Vanmorgen ging om 05:45 de wekker. We hebben we de tent afgebroken, de spullen in de auto geladen en de laatste keer super vette croissantjes gekocht bij het campingbakkertje. Inmiddels rijden we op weg naar huis, we zijn de kust voorbij en naderen Lyon.

Frank voorziet andere weggebruikers ongevraagd van advies terwijl ik me in 100 verschillende houdingen in slaap probeer te krijgen en mijn haar langzaam inklit. Straks ga ik opzoek naar mijn  body lotion omdat mijn super bruine huid aan alle kanten uitdroogt. En dan ergens vanavond (of anders morgen) slapen we weer in ons eigen bed.

Ik heb het dorp Brummen of mijn studentenkamer op geen enkel moment gemist. Ik kon goed wennen aan mijn nieuwe thuis in Zuid- Frankrijk. En vraag me af hoe het kan dat de slimme Mens anno 2013 nog geen systeem heeft bedacht waardoor we allemaal massaal en continu vakantie kunnen vieren. Hoewel ik dan niet zou weten wie de strandtentjes zou moeten runnen en wie de neger moet spelen die op het strand zijn zonnebrillen verkoopt.

Zucht, we rijden steeds meer (en steeds langzamer, ik ben bang voor files) weg van straks slechts een herinnering aan de vakantiebelevenissen waarvan we alleen de geuploade vakantiefoto’s op Facebook en mijn opgetypte vakantie belevenissen kunnen terug halen.

Hoe moet ik dit fijne vakantiegevoel in stand houden? ’s Morgens op stap om croissantjes te halen voorafgaand aan een dag bliepen achter de kassa? Een opblaasbadje in de tuin zetten en de hele dag daar met mijn ogen dicht in dobberen? Een karaoke avond organiseren en dan hopen dat de andere deelnemers voor avondvullend vermaak zorgen? Ik weet het niet. Hoewel: thuis wacht een puppy.

 Follow my blog with Bloglovin