‘Zullen we anders morgen naar st. Tropez gaan?’ zei Frank
gisteravond toen ie opkeek van zijn Quote. Ik
kon mijn oren niet geloven maar hij leek serieus. Vorig jaar
wilden we al naar st. Tropez maar het is best een lange rit vanaf Antibes en
van uitstel kwam afstel. Maar dit jaar wilde ik er écht heen! Een voorwaarde
die ik stelde als we weer naar deze camping zouden gaan.
In plaats van de gebruikelijke toeristenboekjes met informatie
over badplaatsen aan de Cote d’Azur las Frank de Quote met vakantiebestemmingen
van de rich and famous. Een van Franks favorieten in
Zuid-Frankrijk zijn de voorbij scheurende Ferrari’s, de dikke boten en de
mannen met grijze haren waarin hij allemaal Abramovitsj denkt te herkennen.
Volgend jaar zouden we naar Marbella gaan of Ibiza en dan dit jaar dus echt naar
st. Tropez.
Vanmorgen vertrokken we op tijd en voor de zekerheid namen
we onze zwemspullen mee. Voor het geval dat. Wie weet werden we wel meegenomen
op een grote boot en werden we daar onder gegoten met champagne. Wie weet zagen
we Paris Hilton terwijl ze met haar vriendinnen shopte bij Chanel of
Vuitton. Of Lieke van Lexmond, ‘ze was gister in Cannes zag ik op
Instagram’ wie wist waar ze vandaag uithing. Dankzij de Quote waren we op de
hoogte waar nu precies waar hot- en nonspots lagen van st. Tropez. En wat je
betaalde voor een ligbedje en wat tapashapjes bij de gemiddelde strandtent
(goedkoper dan in Marbella, maar toch boven ons budget). Dit soort dagdromen
kwamen voorbij in de autorit terwijl we langzaam de ooit kleine havenplaats
naderde.
Hoe dichter bij de kust, hoe langzamer het verkeer. Maar ook hoe
warmer het werd en ik begon steeds harder aan de fles water te lurken. Nog 15
minuutjes zag ik op de TomTom. We waren blijkbaar niet de enige die op het idee
kwamen om ons te wanen in een wereld van glamour. Voor we het wisten stonden we
in een oneindige file. Frank begon steeds meer te grommen en heeft zich
tientallen keren afgevraagd waarom hier geen snelweg was en dat al die Fransen
niet kunnen rijden en dat ze eerder moeten invoegen en gromgrom. Na
dik een half uur file rijden begon het olielichtje van de auto te
knipperen. “Nu keer ik om!” Maar de file vormde zich eveneens in tegengestelde
richting dus het zou hoe dan ook lang duren voor we ergens uitkwamen.
Op stapvoets tempo kwamen we langs de weg een klein
ieniemieniestrandje tegen. We parkeerden de auto en namen een duik. Gelukkig
hadden we onze zwemspullen mee. Aan de overzijde van het strandje lag een klein
plaatsje omringd met dikke boten. Ja hoor: met uitzicht op St. Tropez. We lachten
er maar om, we gaan nog wel een keer terug. Maar vandaag niet meer.
1 opmerking:
Hahaha zo leuk!
Een reactie posten