12 mei 2014

BLOG: 5x Hoe word ik een succesvol blogger?

Succesvol, van dat woord word ik een beetje bang. Zoals ik in mijn vorige post schreef ben ik bezig met een project rondom Flolli.com. Wat ik eigenlijk doe in opdracht van mijn studie, maar ik zou liegen als ik niet toegaf dat mijn hart er sneller van gaat kloppen.
Mijn doel is om van Flolli.com een 'succesvol' blog te maken. En dan bedoel ik dat het tot genoeg aankopen in mijn 'fictieve' webshop zou leiden dat ik ervan zou kunnen leven. Bijvoorbeeld ook 1000 volgers op Bloglovin', (het zijn er nu 14). Wow! Eng om zulke dingen uit te spreken, maar ik heb nou eenmaal geleerd om concrete doelen te stellen. Hoe dan ook: het gaat om de weg ernaar toe.




10 mei 2014

BLOG: Nieuw Hoofdstuk

Had ik jullie eigenlijk al mijn geheimpje verklapt wat ik beschreef in de post Nieuwe Plannen? Nee.
Goed komtie: ik zou graag wat serieuzer gaan bloggen + ik zou graag wat meer willen DIY'en + mijn stoute dromen gaan over een eigen webshop + op school moet ik mijn eigen ZZPbedrijfje oprichten.
Als ik alles bij elkaar in de blender gooi komt daaruit: een nieuw project met een nieuwe blog.

Flolli.com wordt een DIY-blog met mooie ideeën om zelf aan de slag te gaan met sieraden maken, spulletjes voor in huis en andere frobel en knutselideeën. Om aan mijn studieopdracht te voldoen maak ik er een eigen webshop bij waar ik mijn spulletjes en leuke DIYpakketjes verkoop. Ik moet er immers aan kunnen verdienen, wil ik mijn studieopdracht volbrengen. Het wordt een vrolijke, kleurrijke blog met een professionele uitstraling, althans voor zover mij dat lukt.

Maar dat betekent dat er op die blog geen ruimte is voor persoonlijke artikeltjes. Het wordt geen persoonlijke blog. Floortje blijft achter de schermen en daarom blijf ik hier ook schrijven. Dit platform blijft voorlopig nog even bestaan, wellicht dat ik het in de toekomst ga samenvoegen. Daarom kan je hier in de toekomst een hoop artikelen verwachten over bloggen en het gebruikelijke geblabla, bloggen over bloggen. Mijn achter-de-schermen-van-Flolli.com verhalen vind je hier.

Voor Flolli.com ben ik al content aan het schrijven, spulletjes aan het maken en plaatjes aan het schieten. Benieuwd hoe het ervoor staat? Like dan de Facebookpagina.

Follow my blog with Bloglovin

Kleine meisjes in Amsterdam

Ik geef het niet graag toe, maar deep down under ben ik gewoon een meisje 'uit de provincie'. Een boerentrien. Een wereldvreemde dorpeling. Het grootste deel van mijn leven ben ik opgegroeid in een dorp. En dorpjes zijn fijn, warm en veilig. En de grote boze buitenwereld is dan soms best ver weg. Inmiddels woon ik in een échte stad, met een buslijn en meerdere stations. Wauw. Maar ik word nog altijd herinnerd aan mijn 'roots'. Zeker na een dag struinen door Amsterdam.1907284_535197933255287_8495345194827844248_n
  • Een dagje in Amsterdam met Marianne resulteert dat ik door al die scheurende fietsers van mijn sokken word gereden terwijl ik mijn blik op Googlemaps gericht houd.
  • De Westerkerk in Amsterdam? De Albert Cuyp? De Pijp? Ik vul het in op Googlemaps. Zou werkelijk niet weten waar dat allemaal zit, tot ik er vlak voor sta.
  • Ik weet het verschil tussen een metro en tram nog steeds niet, haal het dan ook altijd door elkaar. Volgens mij kunnen ze beide heel goed zowel boven- als ondergronds rijden.
  • De enige achterblijver bij het rode stoplicht ben ik, terwijl de rest van de voetgangers al lang 'aanvoelt met het stadse zesde zintuig' wanneer ze kunnen oversteken.
  • En als ik dan toch ga, altijd met iemand samen, grijp ik me aan diegene vast en hoop ik dat we veilig de overkant halen. Zucht.
  • Maar ja soms moet je wat om ergens te komen. Als je een keer naar de Yoghurt Barn wilt bijvoorbeeld, waar Marianne op haar blog al eens een stukje over schreef. Of als je persé de nieuwe Forever21 wilt bezichtigen (om vervolgens gillend weer naar buiten te rennen) en ach het voelt ook wel als een dagje vakantie, zo'n grote stad.

 Follow my blog with Bloglovin

5 mei 2014

Hersenlinkjes

Het hele huis moet van boven naar beneden, van zolder naar schuur worden uitgekamd. Nemen we het mee? Slaan we het op? Gooien we het weg? Best makkelijk bij oud studiemateriaal en werkstukken die me niets zeggen. Of de stoffige boekenkast op de logeerkamer met boeken waar ik nooit van heb gehoord. In een doos, naar de rommelmarkt, naar de vuilnisbak of mee naar een nieuwe plek. En dan te bedenken dat ik niet eens mee verhuis naar die nieuwe plek, dus waar laat ik mijn eigen spullen eigenlijk?

Zucht, het ouderlijk huis wordt leeggehaald. Achter de schotten op zolder komt ook nog allemaal troep vandaan. Als ik de schuifdeur opzij doe denk ik aan vroeger, dat we met vriendinnetjes hier razendsnel doorheen konden klouteren, super spannend in het donker.
Ik open een doos. Gaan we al die oude kinderboeken weggooien? Ik open een boek en ik herken de kleuren, de plaatjes, het rare gezicht van de dikke dame, de krullerige staarten van de paarden. En doe het weer dicht. Als ik het weg gooi? Denk ik dan ooit nog aan de kleuren in het boek, denk ik nog aan de dikke dame, aan het stemmetje wat erbij hoorde, aan bij opa op schoot. Aan zijn handen? En de gekke nagel op zijn middelvinger. Opa's gekke nagel.

In de schuur vind ik een oude portomonnee. Winkeltje spelen met nep geld. Ik haal de briefjes eruit, geld voor Serra Leone. Voor het goede doel verkochten we spullen van nep geld. ik denk aan mijn oude basisschool. Het was een druk evenement. Opeens denk ik aan rode pilaren, aan foto's aan de muur en aan de donkere mannen van Serra Leone.

In mijn kast vind ik een oud tijdschrift volledig gericht op de Backstreet Boys. Nick was het leukst, ik denk aan de blauwe cd en aan mijn radio, aan mijn prinsessenkamer en aan een oude ansichtkaart waar ze op stonden. Dat ik mijn radio verlengde met een verlengsnoer en mijn kamer altijd 2 vierkante meter vrij ruimte was om te dansen. Ik denk aan de sterretjes op mijn behang, en mijn gele foto lijstjes met bloemetjes erin.

Als ik deze spullen weg gooi, maak ik dan ooit nog deze linkjes in mijn hoofd? Denk ik dan nog aan mijn gele fotolijstjes, kom ik ooit in mijn leven nog iets tegen wat het gevoel oproept van bij opa schoot. Denk ik nog aan het nep geld voor Serra Leone? Zullen deze tal van kleine herinneringen, afwachtend in de laatjes van mijn hoofd, slechts mogelijk om te worden opgeroepen door spulletjes. Zullen zij ooit weer te voorschijn komen als ik al deze spullen zomaar weg gooi? Ik weet het niet.

Follow my blog with Bloglovin

Volgers