VAKANTIE St. Tropez Tsja, poging twee!

Omdat het met de auto niet lukte naar Saint-Tropez te gaan, zoals ik al eerder schreef, werden we door andere Nederlanders op de camping geadviseerd om te reizen via het water. Het is niet bepaald goedkoop en ons vakantiebudget is iets te groot uitgevallen maar we boekten een boot.

De dag dat Frank en ik ons 3.5 jaar samenzijn vierde was een mooi moment om iets bijzonders te doen, hoewel we eigenlijk ook opzoek waren naar een goed excuus om gewoon die 50 euro uit te geven aan een boottripje naar het havenstadje. We wilden beiden nou wel eens zien wat dat St. Tropez precies was en we hadden ons al ingelezen. Voor mij was dat vooral dat ene zomernummer van de Quote, voor Frank een jarenlange interesse in wat de zogenaamde pleps zoal uitspoken met hun geld.

De dag werd een waar succes. De boottrip was héérlijk. Na dagen van warmte was het heel fijn om in de buitenlucht over het water te varen met verkoelende wind en klotsend zeewater. Langs de kust van de Cote vaarden we langs Cannes op naar st. Tropez. Daar legden we 's morgens om half 12 aan en werden we ' 's middags om half 5 weer terug verwacht. Prima!

St. Tropez ziet er pittoresk uit met gekleurde pandjes aan de haven en smalle Franse straatjes met de eeuwige luiken, balkonnetjes en hier en daar een bloembak. De charme van St. Tropez is dat het dorpje niet alleen gevuld is met de dure design winkels maar ook hier en daar een boetiekje, kunstwinkeltje of een bloemenzaak waardoor er sprake is van een zogenaamde en tevens geforceerde balans.

Aan de haven liggen weer die grote boten (maar niet zo groot als in Antibes) waar de eigenaren of vele jaren jongere vriendinnen zich graag laten bewonderen. Eentje las het nummer van de Quote wat Frank en ik ook verslonden hebben en ik verbaasde me erover dat het tijdschrift blijkbaar écht gelezen wordt door deze mensen in plaats van alleen door dromende jonge jongens die een motivatie zoeken voor hun studie economie of zoals Frank een eigen bedrijf beginnen.

De haven wordt steeds druk bevolkter als een van de boten gaat varen en  terwijl het personeel de boot klaar maakt laten de sjieke dames zich graag en zonder enige gêne bewonderen door de toeristen. Ze zetten nog eens een muziekje aan en zwaaien met hun armen om het ‘partygevoel’ van St. Tropez te symboliseren terwijl een verdieping boven op de boot de rijke dikke rus zich in het zweet werkt op een fitnessapparaat, tevens zonder gêne voor het toeristisch publiek.

Aan de haven zitten verschillende restaurantjes waarvan we er al een paar kende dankzij onze grondige voorbereiding en waarvan we wisten dat onze portemonnee het niet toeliet om daar aan te schuiven. Maar we vonden in een ander restaurantje áán de haven in St Tropez, éérste rang met goed uitzicht op langslopend publiek toch een plekje. We bestelden de smerigste pizza ooit voor 18 euro en een flesje water voor 6.50 en vierden onze vakantie en deze warme dag.

Er lopen inderdaad veel rijke mensen rond in Saint-Tropez en waarschijnlijk ook een hoop mensen met een doorsnee baan die ooit spaarden voor een dure Louis Vuitton tas en ik daardoor verwar met ‘rijk’.  Maar er zijn ook een hoop toeristen die net als  Frank en ik nieuwsgierig zijn geworden naar alles wat hier plaats vindt. De drukte op deze dinsdagmiddag wordt ook verklaard doordat het dan markt is op St. Tropez. Eerlijk gezegd denk ik dat het een leuke markt is , maar dan alleen als het koeler is en ergens ver in het voorseizoen want wij werden er nogal claustrofobisch van.

Om half 5 zaten we weer braaf op de boot terug en was ik blij met mijn neon gekleurde Saint-Tropez armbandjes en had Frank zijn hoofd vol van de dikke wagens en boten. Best wel een bijzondere dorp.