LIFE Kermis

Brummen.  Het dorp waar ik grotendeels van mijn leven ben opgegroeid maar wat ik nu graag ontvlucht op mijn kamer in Arnhem. Eigenlijk valt er weinig te beleven behalve eens in het jaar: De Kermis. Een jaarlijks terugkerend feest in het dorp waar het verder eigenlijk altijd angstvallig stil is. De kermis in Brummen is voor de dorpelingen een soort heiligdom. Rozen verwelken, relaties gaan uit, mensen overlijden, de wereld kan vergaan maar de kermis in Brummen zal er eind augustus altijd staan. 

De kermis zelf bestaat uit een paar opgestelde toestellen waar de verf vanaf bladdert. Maar de attracties zijn al jarenlang hetzelfde en als ik ze zie dan overvalt me een nostalgisch gevoel. Het gevoel dat je krijgt als de kerstboom weer is opgetuigd krijg ik bij de flikkerende lampjes van de gokkasten. Dit jaar waren mijn vriendinnen en ik een beetje ontdaan omdat de indeling van de attracties anders was dan andere jaren. En die indeling hoort bij de kermis.

Maar waar het bij de kermis werkelijk om draait is het driedaagse feest in de kroeg. Een trip down memory lane  wordt bewandeld als men zich door de menigte wurmt richting de bar. Men passeert het pad van ex-geliefden, oude scharrels, verre familieleden maar ook oud collega's, klasgenoten en buren. Iedereen is present. Nieuwe dorpelingen staan vanaf de zijlijn toe te kijken terwijl ze nippend een biertje drinken. Op zoek naar een bekend gezicht wat hun aansluiting geeft tot de grote mensenmassa. In de hoop ook ooit onderdeel uit te maken van het dorp. Maar tevergeefs. 

De kermis in Brummen is ook een soort vrijkaart om te doen wat je wil. Van dansen op wiebelende biertafels, 's morgens om 8 uur beginnen met het eerste drankje, het 's middags over al je vrienden heen gooien, beginnen met roken tot aan vrijen met de buurman. 'Ach het is kermis'. Het saamhorigheidsgevoel van een dorp is sterk tijdens de kermis. Onbewust hebben de inwoners het gevoel dat er iets is wat ze bindt. Ik word daar soms kriebelig van maar eerlijk gezegd.. bun ik best wel blie dat Brummen besteet.

Follow my blog with Bloglovin

DIY Naam-armbandjes

Geïnspireerd door de kraampjes op het Leidesplein met armbandjes voor toeristen maakte ik deze armbandjes zelf. In mooie gekrulde letters kan je daar je eigen naam kopen. Ook bij een leuk winkeltje in de 9 straatjes spotte ik een dergelijk snoezig armbandje. Dat kan ik ook! Maar het is lastiger dan het lijkt. Op internet bleek ik lang niet de enige te zijn die op het idee kwam om het zelf te maken. Origineel is het dus niet maar toch leuk om te proberen.

Bij de Pippoos in Arnhem legde ik mijn plan uit en kreeg een rolletje met extra stevig ijzerdraad mee. Ze verkopen ook binddraad dus om ergens iets op vast te binden. Maar dat is te slap en na een duw zullen je letters in elkaar liggen. Ik pakte uit de schuur een tang om te knippen en een klein tangetje met een ronde bovenkant om kleine rondjes mee te vormen.

Eerst begon ik met letters uit de losse hand maar dat bleek lastig. Helemaal het rtj gedeelte van Floortje kreeg ik niet mooi voor elkaar. Makkelijker zijn lange letters afgewisseld met kleintjes,  Boef bijvoorbeeld en dat is ook lekker kort. Het ging nog beter toen ik de naam uitschreef op papier en vervolgens begon na te vormen met een tangetje. Toch bleek Flolli makkelijker dan Floortje, dan maar een nickname armbandje.

De letters zijn nog steeds niet helemaal mooi krullerig en hebben iets houterigs. De mannen op het Leidseplein hebben vast jarenlange ervaring en ik ben bang dat hier echt geldt: oefening baart kunst. Toch ben ik blij met het resultaat tot nu toe. Ik draag ze vandaag met mijn zelf geknoopte friendship bracelet!

Note: Ik heb geen apenarmen met veel haar, lijkt alleen zo op de foto :-)

Follow my blog with Bloglovin

LIFE Amsterdam & Hostels

Voordat het serieuze leven weer gaat beginnen wilde ik met een paar vriendinnen nog wat quality time doorbrengen. Om ongestoord twee volle dagen te kunnen shoppen, culturen, uitgaan en vooral de hele dag kwebbelen over onzin boekten we een overnachting in Amsterdam.  Een hostel, lekker goedkoop en dichtbij het centrum.

Hostels. Dat zijn toch een soort hotels maar dan met een extra letter 's'? Er ging nog geen lampje branden toen mijn vriendinnen me uitlegden dat ik me niet hoefde te verheugen op warme croissantjes en vers fruit bij het ontbijt. Ach als ik maar koffie heb, dacht ik. Het hostel bevond zich net niet op het Leidseplein dus we konden na het stappen kruipend naar huis.

Na het inchecken kregen we de sleutel van onze kamer. Een zweetlucht trok mijn neus in. Er stonden vijf stapelbedden opgesteld, waarop twee halfnaakte jongens lagen te slapen omringd door grote backpacks die waren ontploft over hun bedden en een deel van de kamer. Hadden we een gedeelde kamer geboekt?  Het stonk. De ramen zaten potdicht en het was warm. Er lag een open pakje condooms op de grond.

Hoopvol openden we de deur van de badkamer. Het was verstopt en alles was nat. Ik voelde me een trut uit de serie Echte meisjes in de jungle. Ik wou gaan gillen toen ik zwarte haren op mijn bed vond. "Gaan we dit echt doen?' klonk een vraag van een vriendin die mij begreep. Een andere reislustigere vriendin met ruime hostel-ervaring negeerde de vraag. Natuurlijk gingen we dit doen. Wat hadden we anders?

Zucht. Ben ik dan zo'n miepert? Zal ik dan nooit een backpacker worden en van hostel naar hostel de wereld rond reizen? 'Sommige mensen hebben het gewoon liever wat luxer.' Sprak een vriendin wijs. Ik wist niet of ik me beledigd moest voelen. Ben ik dan nu opeens een luxe paardje? Een meisje die tijdens het dragen van haar koffer haar nagels niet wil  breken en vraagt wanneer ze weer kan shoppen. Ik kan kamperen dus een hostel moet ook lukken. Het was immers maar voor een nacht.

Gelukkig hadden we een oplossing. We stapten tot 4 uur 's morgens en ik viel oververmoeid in slaap terwijl ik soezend naar de gesprekken van mijn vriendinnen met onze kamergenoten en de uitgaansgeluiden van het Leidseplein luisterde. We hadden maar 4,5 slaap te overbruggen om weer gedoucht en wel het hostel te verlaten en voor 10:00 uit te checken.  Het ontbijt besloten we maar in een schattig bakkerijtje te doen in de 9 straatjes.

Uiteindelijk? Bezochten we het Rijksmuseum, gingen we op de foto bij de Nachtwacht, lunchten we op het Leidseplein, zaten we op terrasjes, gingen we lekker uiteten, vierden we een verjaardag, bezochten we River Island, Monki en meer in de Kalverstraat, hingen we de toerist uit, dronken we milkshakes onder het Nationaal Monument, hebben we heel veel gedanst, de 9 straatjes bezocht en heel veel leuke winkeltjes gezien, ontbeten met kaneel croissantjes en zelfgemaakte jam, bekende bloggers gespot maar  niet aangesproken, de Danie Bles Vintage Store bezocht, uitgerust op het Museumplein en vooral genoten van de gezelligheid en elkaar. We kunnen er weer tegen aan!

Follow my blog with Bloglovin

FOOD Sugarfree?!

Vandaag keek ik de documentaire van Nova Zembla over het suikergebruik in Nederland. In ontzettend veel producten zitten suikers, niet alleen in snoep, koek en chocola. Maar ook in mijn favoriete woksaus, de makkelijke Knorr pakken, Optimel drankjes en het lekkere ovenverse en donkerbruine brood van de Jumbo. En als er dan geen suiker in zit dan zijn het wel vervangers. Veel mensen zijn onbewust suikerverslaafd en in mijn eigen omgeving kan ik mensen aanwijzen die hoofdpijn krijgen als ze hun dagelijkse hoeveelheid frisdrank vervangen door een suikervrijdrankje.

Ook is het bekend dat suiker wel degelijk invloed heeft op ADHD en andere problemen die mij ook niet geheel onbekend zijn. Suiker zou de verschijnselen van dergelijke aandoeningen sterker maken en veel kinderen met ADHD gaan gebaat bij een suikervrij dieet.
Als overal suiker in zit, zou ik dan zelf ook suikerverslaafd zijn vroeg ik me af. Die gedachte benauwde mij een beetje aangezien ik altijd het idee heb dat ik vrij en verslaafdloos door het leven ga (afgezien van smartphone gebruik, ook zoiets). En al die suiker maakt natuurlijk ook dik. Maar suiker hebben we ook nodig om te functioneren maar in fruit en groente zitten al een hoop (natuurlijke) suikers.

Een van mijn favoriete bloggers Esmee hield voor Grazia een paar maanden terug een suikervrije week en ontdekte allerlei afkickverschijnselen waaronder hevige zweetaanvallen. Daar schrok ik wel van, het klinkt als echte afkickverschijnselen. Suikervrije koffie en thee begint al te wennen, maar kant en klare woksausen, lekker brood, sladressings, (goedkope) vleeswaren laten staan lijkt me lastig maar ook vrij onpraktisch. Toch zie ik hier een uitdaging. Een week suikervrij, wat zou er met mij gebeuren? Wordt vervolgd..

Bron afbeelding: WeHeartit
Follow my blog with Bloglovin

LIFE Boef! & Cute Overloaded Pictures

Hoi ik ben Boef. Ik ben nog maar klein en ben net verhuisd. Ik vond ze meteen allemaal al lief.  Ik lik dan bij iedereen over het gezicht en trek aan hun oren. Ze knuffelen allemaal met mij maar wel om de beurt, anders kan ik niet kiezen. Dan praten ze tegen me over wat we nog gaan doen en wat ik allemaal ga beleven, ik weet niet wat ze zeggen maar ik vind het wel heel leuk. 

Ik voel me al helemaal thuis in mijn nieuwe huis met eigen hok en mand. Ik poep het liefst buiten maar soms ook wel eens binnen, gelukkig hebben mijn baasjes dat niet door en krijg ik nooit straf. Maar soms lopen ze wel eens scheldend door de kamer, maar dat is vaak pas later. 

Ik hou van spelen en dan het liefst met een wc-rol of oude sok die ik onder de kast vind. Maar nog liever met het kleed, met de lange blonde haren van de meisjes, met de schoenveters van de schoenen die ze soms laten rondslingeren of met rondvliegende vliegen. Slapen vind ik ook fijn, maar dan niet alleen. Dan ga ik gewoon bij de meisjes op schoot liggen of bij de grote man met dikke buik, die is lekker zacht. 

Ik ontdek nu de hele dag nieuwe dingen. Laatst vielen er allemaal natte druppels uit de lucht en landden op mijn vacht. Ik maak graag tochten door het huis. Onder de kasten door en achter de banken langs, dan doe ik vaak mooie vondsten. Er is ook een grote warme vochtige kast waar ik graag in klim daar zit dan allemaal schone vaat in en worden de meisjes boos. Maar dat maakt mij niet uit, ik vind iedereen lief. 

Follow my blog with Bloglovin

FASHION ByDanie Collectie

Een beetje laat om nog over de Amsterdam Fashion Week te beginnen maar aangezien deze blog volledig mijn eigen terrein is en ik zelf de regels mag bepalen schrijf ik toch maar een artikeltje. Ik heb me niet zo erg verdiept in de shows en collecties van de ontwerpers, op één na dan. Ik volg styliste Danie Bles graag om haar verrassende combinaties waardoor ik me laat inspireren. Ze heeft voor dit najaar een eigen collectie ontworpen waarmee ze ook een show vulde tijdens de AMF.

Ik keek zeer uit naar haar collectie voor het najaar en was wat teleurgesteld toen bleek dat het dezelfde items zijn die ze aan het begin van het zomerseizoen toonde in haar styleguide. Desondanks werd ik wel zeer blij van de bijzondere items en zou ik ze het liefst allemáál willen hebben. Helaas passen de prijzen niet in mijn kledingbudget dus wordt het een zoektocht naar goedkopere alternatieven.

De favorieten van de favorieten (eigenlijk zijn ze allemaal favoriet) staan hierboven. Een omdat het jasje supermooi is en de combinatie met gouden broek zeer verrassend is, Twee het jasje, spreekt voor zich lijkt me? Heel tof! Drie omdat ik de Isabel Marant blouse mooi vind en Vier vanwege het bontje, de mooie kleur van de jurk en bovenal de hippe riem!

Nu nog even bedenken hoe ik deze hippe kleurrijke items en ideeën ga terug brengen in zakelijke stage outfits, aangezien ik aankomend half jaar voornamelijk in een serieuze werkomgeving zal rondlopen. Wellicht dat tijgerprintjes en blauw bontjasjes daar niet geheel gepast zijn maar hippe sixties riemen en mooie jurkjes kunnen altijd. Toch..?

Bron van de foto's. Ook leuk om het filmpje te bekijken ;-)

Follow my blog with Bloglovin

LIFE Birthday Presents!

Jarig zijn kan helaas niet het hele jaar, cadeautjes krijgen ook niet. Wel zal ik nog een jaar lang 22 zijn, daarna word ik 23 en och het einde der tijden lijkt nabij. Gelukkig had ik vandaag een stel vriendinnen op bezoek en blijk ik niet de enige die zenuwachtig wordt van het 'volwassengedoe' wat er op ons pad komt. Het zal er wel bij horen om op je 22e serieuzer te worden. Samenwoonkriebels komen op en een vaste baan lijkt nabij. We vinden het allemaal jammer dat we nooit meer 16 zullen zijn, hoewel we het eigenlijk ook niet meer willen. 

Op veel blogs word je dood gegooid met de hippe RayBan Aviator met groene glazen. In april begon ik denk ik al bij Frank te zeuren dat ie zo mooi is en dat ik hem wil wil wil! Al eerder schreef ik een blog hoe deze bril eventueel kan worden vervangen door goedkopere exemplaren maar de conclusie was al snel dat ie eigenlijk onvervangbaar is. Geen goedkoop merk heeft de glazen zo fel en opvallend als de échte RayBan. Op festivals liepen er al velen mee rond en tijdens de vakantie hebben Frank en ik prijzen vergeleken in de verschillende zonnebril winkels. Ik bedacht spelletjes, wedstrijden en weddenschappen met Frank alles om de zonnebril in bezit te krijgen. Uiteindelijk werd ik jarig en ja hoor I GOT IT! Nu hopen dat er een mooie zonnige nazomer komt!

Tijdens de vakantie ben ik al begonnen met knopen van armbandjes, zoals ik ook al schreef. De eenvoudige knopen heb ik inmiddels onder de knie en dit boekje is ideaal om inspiratie op te doen voor nieuwe armbandjes. Knopen afgewisseld met leuke kraaltjes en wat apartere friendship bracelets staan hierin allemaal beschreven. Ik heb al zo'n idee waar ik mijn laatste vakantie weken aan ga besteden..

Het blijkt wel hoe goed mijn vriendinnen mij kennen toen ik deze oorbellen kreeg. Grote gekleurde oorbellen zijn mijn favoriet! Ik vind ze alledrie erg mooi en heb al allemaal ideeën hoe ik ze kan gaan dragen. De kleur roze komt wel opvallend veel terug ;-)

Ik ben ontzettend blij met deze mooie ketting! De kleuren zijn bordeaux rood en legergroen met goud, erg mooi alvast voor de herfst. Maar het goud staat nu extra mooi op mijn bruine vakantiekleur. De nagellak is legergroen en samen vormen ze een perfect setje. Ik vind zulke opvallende kettingen zo handig omdat ze op allerlei eenvoudige shirtjes gedragen kunnen worden en ze een simpele outfit opleuken. 

De bovenstaande bandjes en kraaltjes zijn ideaal voor een nieuwe Do It Yourselfplan. De spiegeltjes vind ik mooi en jullie kunnen binnenkort een DIYpost verwachten. Ik heb al allemaal ideeën: op een tas, haarbandje, heupriem, langs een colbertje, giletje of de hals van een t-shirt, de onderkant van een rokje? Hebben mijn lezers nog een leuk idee?

Tijdens de vakantie bezocht ik met Frank Juan les Pins. Een klein stadje aan de kust waar veel toeristen met dikke auto's rond reden. Het centrum is vol kleine kleurrijke winkeltjes met allemaal Ibiza-achtige spulletjes waaronder veel te dure bloemen tassen. Ik heb mijn ogen uitgekeken en geprobeerd alles in mijn hoofd op te slaan onder het kopje 'namaken!!' maar dat is niet meer nodig, ik heb nu zelf een mooie bloementas gekregen! Tot nu toe heb ik hem al dagelijks gedragen in combinatie met mijn knalroze colbertje.

Deze standaard met mooie kaarsen staat leuk op mijn witte eettafel. Een boeddha mag je nooit voor jezelf kopen dus ik ben blij met deze. Ik vind het gezellig om 's avonds gezellig kaarsjes aan te hebben dus ik ben zeker van plan om ze gewoon te gaan op branden!

En dan vergeet ik nog mijn supermooie verjaardagsbloemen van mijn moeder en het boeketje van vriendin Kimberley, de sushidate met mijn zusje en het geld voor een grotere aankoop waar ik binnenkort een blog over maak. En dan nu is het jarig zijn weer voorbij en moet ik wennen aan mijn 22 jarige leven. 

LIFE 22nd Birthday!

Ik ben 22 jaar. Was mijn eerste gedachte gisterochtend. De tijd gaat snel. Ik voel me helemaal geen 22 jaar. Denk ik. Hoe voelt het eigenlijk om 22 jaar te zijn? Is het nu tijd voor een serieuze kantoorbaan? Wordt het tijd om af te studeren? Moet ik mijn cv al serieus gaan uitbreiden? Freelance opdrachten gaan aannemen?  

Ben ik nu op de leeftijd dat je als vrouw geoefend dient te zijn in het lopen op stilletto hakken van 10 cm? Strakke winged eyeliner moet kunnen aanbrengen? Te oud bent voor 16 en zelfs 18+ discotheken? Net als verkering hebben, breezers en de muziek van Taylor Swift. 22 is toch wel de leeftijd van volwassen zijn en nog een beetje meer..

22 jaar is een leeftijd waarop je niet alleen meer droomt over wie je later worden wil, maar er ook werkelijk iets aan gaat doen. Dromen zoals achtergrond danseres bij de Spice Girls of juf van een basisschoolklas zijn allang ingeruild voor andere verwachtingen. Ik ben nu toch wel op een leeftijd dat ik stappen moet gaan ondernemen om dromen waar te maken. Trainen voor een marathon, heel veel blogs schrijven zodat ik een goede schrijfster word, heel gezond eten en sporten en dan zoals Doutzen worden, veel oefenen en stylen en net zo hip als Danie Bles worden, véél mooie boeken lezen en zeer belezen worden. Ik kan nog alle kanten op.

Een hoofd vol gepieker. Ze zeggen dat ik nog een broekie ben maar opeens voel ik de tijd tikken en een lichte quarterlife crisis opkomen. Gelukkig nam de materialistische kant van een verjaardag snel de overhand (cadeautjes!) en vergat ik mijn gepieker. Over de cadeautjes wil ik binnenkort graag een aparte post maken, maar kan wel verklappen dat er een zeeeeer mooie groene RayBan Aviator tussen zat.

Na een uitgebreid ontbijt at ik nog een flink stuk taart. Vervolgens pakte ik de trein naar Den Haag om daar nog een groot stuk appeltaart naar binnen te werken en zeer leuke cadeautjes te mogen ontvangen en 's avonds lekker uiteten bij de Griek. 

VAKANTIE All Good Things Come To An End

Vanmorgen ging om 05:45 de wekker. We hebben we de tent afgebroken, de spullen in de auto geladen en de laatste keer super vette croissantjes gekocht bij het campingbakkertje. Inmiddels rijden we op weg naar huis, we zijn de kust voorbij en naderen Lyon.

Frank voorziet andere weggebruikers ongevraagd van advies terwijl ik me in 100 verschillende houdingen in slaap probeer te krijgen en mijn haar langzaam inklit. Straks ga ik opzoek naar mijn  body lotion omdat mijn super bruine huid aan alle kanten uitdroogt. En dan ergens vanavond (of anders morgen) slapen we weer in ons eigen bed.

Ik heb het dorp Brummen of mijn studentenkamer op geen enkel moment gemist. Ik kon goed wennen aan mijn nieuwe thuis in Zuid- Frankrijk. En vraag me af hoe het kan dat de slimme Mens anno 2013 nog geen systeem heeft bedacht waardoor we allemaal massaal en continu vakantie kunnen vieren. Hoewel ik dan niet zou weten wie de strandtentjes zou moeten runnen en wie de neger moet spelen die op het strand zijn zonnebrillen verkoopt.

Zucht, we rijden steeds meer (en steeds langzamer, ik ben bang voor files) weg van straks slechts een herinnering aan de vakantiebelevenissen waarvan we alleen de geuploade vakantiefoto’s op Facebook en mijn opgetypte vakantie belevenissen kunnen terug halen.

Hoe moet ik dit fijne vakantiegevoel in stand houden? ’s Morgens op stap om croissantjes te halen voorafgaand aan een dag bliepen achter de kassa? Een opblaasbadje in de tuin zetten en de hele dag daar met mijn ogen dicht in dobberen? Een karaoke avond organiseren en dan hopen dat de andere deelnemers voor avondvullend vermaak zorgen? Ik weet het niet. Hoewel: thuis wacht een puppy.

 Follow my blog with Bloglovin

VAKANTIE St. Tropez Tsja, poging twee!

Omdat het met de auto niet lukte naar Saint-Tropez te gaan, zoals ik al eerder schreef, werden we door andere Nederlanders op de camping geadviseerd om te reizen via het water. Het is niet bepaald goedkoop en ons vakantiebudget is iets te groot uitgevallen maar we boekten een boot.

De dag dat Frank en ik ons 3.5 jaar samenzijn vierde was een mooi moment om iets bijzonders te doen, hoewel we eigenlijk ook opzoek waren naar een goed excuus om gewoon die 50 euro uit te geven aan een boottripje naar het havenstadje. We wilden beiden nou wel eens zien wat dat St. Tropez precies was en we hadden ons al ingelezen. Voor mij was dat vooral dat ene zomernummer van de Quote, voor Frank een jarenlange interesse in wat de zogenaamde pleps zoal uitspoken met hun geld.

De dag werd een waar succes. De boottrip was héérlijk. Na dagen van warmte was het heel fijn om in de buitenlucht over het water te varen met verkoelende wind en klotsend zeewater. Langs de kust van de Cote vaarden we langs Cannes op naar st. Tropez. Daar legden we 's morgens om half 12 aan en werden we ' 's middags om half 5 weer terug verwacht. Prima!

St. Tropez ziet er pittoresk uit met gekleurde pandjes aan de haven en smalle Franse straatjes met de eeuwige luiken, balkonnetjes en hier en daar een bloembak. De charme van St. Tropez is dat het dorpje niet alleen gevuld is met de dure design winkels maar ook hier en daar een boetiekje, kunstwinkeltje of een bloemenzaak waardoor er sprake is van een zogenaamde en tevens geforceerde balans.

Aan de haven liggen weer die grote boten (maar niet zo groot als in Antibes) waar de eigenaren of vele jaren jongere vriendinnen zich graag laten bewonderen. Eentje las het nummer van de Quote wat Frank en ik ook verslonden hebben en ik verbaasde me erover dat het tijdschrift blijkbaar écht gelezen wordt door deze mensen in plaats van alleen door dromende jonge jongens die een motivatie zoeken voor hun studie economie of zoals Frank een eigen bedrijf beginnen.

De haven wordt steeds druk bevolkter als een van de boten gaat varen en  terwijl het personeel de boot klaar maakt laten de sjieke dames zich graag en zonder enige gêne bewonderen door de toeristen. Ze zetten nog eens een muziekje aan en zwaaien met hun armen om het ‘partygevoel’ van St. Tropez te symboliseren terwijl een verdieping boven op de boot de rijke dikke rus zich in het zweet werkt op een fitnessapparaat, tevens zonder gêne voor het toeristisch publiek.

Aan de haven zitten verschillende restaurantjes waarvan we er al een paar kende dankzij onze grondige voorbereiding en waarvan we wisten dat onze portemonnee het niet toeliet om daar aan te schuiven. Maar we vonden in een ander restaurantje áán de haven in St Tropez, éérste rang met goed uitzicht op langslopend publiek toch een plekje. We bestelden de smerigste pizza ooit voor 18 euro en een flesje water voor 6.50 en vierden onze vakantie en deze warme dag.

Er lopen inderdaad veel rijke mensen rond in Saint-Tropez en waarschijnlijk ook een hoop mensen met een doorsnee baan die ooit spaarden voor een dure Louis Vuitton tas en ik daardoor verwar met ‘rijk’.  Maar er zijn ook een hoop toeristen die net als  Frank en ik nieuwsgierig zijn geworden naar alles wat hier plaats vindt. De drukte op deze dinsdagmiddag wordt ook verklaard doordat het dan markt is op St. Tropez. Eerlijk gezegd denk ik dat het een leuke markt is , maar dan alleen als het koeler is en ergens ver in het voorseizoen want wij werden er nogal claustrofobisch van.

Om half 5 zaten we weer braaf op de boot terug en was ik blij met mijn neon gekleurde Saint-Tropez armbandjes en had Frank zijn hoofd vol van de dikke wagens en boten. Best wel een bijzondere dorp.