Beter bloggen over hardlopen dan helemaal niet bloggen,
toch? Daarom.
Gisteren geknald tijdens de Ladies Run in Rotterdam. Vorig
jaar deed ik mee aan de 5 km, en zei ik stoer na afloop ‘Volgend jaar 10!”. Dat
is dus gelukt. Dit jaar zat ik weer in de auto naar Rotterdam. Na wat
lichtelijke stress door omleidingen bij Ahoy, het vinden van een parkeerplaats
en een giga wachtrij bij de wc belandde ik na een sprintje 4 minuten te vroeg
bij de start. In die 4 minuten deed ik
heel hard mijn best om tot mezelf te komen, maar de zenuwen namen het over.
Na de start zwaaide ik naar mijn moeder die ik ergens in het
publiek herkende. De eerste 1 km vloog voorbij, ik had mijn oordopjes uit
gedaan en genoot van de sfeer, de muziek en het publiek. De eerste 5 km ging
prima, het was wel vrij warm maar ik dronk braaf alle aangeboden bekertjes
water leeg. Eigenlijk vloog de tijd voorbij, hier en daar wel wat irritaties
van dikke billen die de weg versperren en waardoor je niet kan inhalen. Ik heb
me onderweg wel een paar keer moeten inhouden omdat ik er niet langs kon. In de
9e km besloot ik dat ik mijn verloren tijd móest inhalen en zette
het op een sprint. Ik vloog langs mij voorgangers en verhoogde mijn tempo.
Uiteindelijk bereikte ik de finish en liep ik de 10km in 1 uur en 7 min. Shit.
Ik ben niet heel tevreden over mijn tijd en had gehoopt op 1
uur en 2/3 minuten. Maar toch I did it! Er is nog wat ruimte voor verbetering
maar daarvoor is dan ook nog alle tijd. Nu speuren naar een nieuw hardloopevenement. Bridge to bridge in Arnhem?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten