Netpanty’s, lange
rokken, rode lippen, hoge hakken en veel jonge mensen begeven zich richting de
oude fabriekshal aan de Rijnkade in Arnhem,
de Artez Finals worden hier voor het tweede maal georganiseerd. Studenten van de modevakschool showen hun
eindwerkstukken en studeren vanavond af.
Een oud fabrieksgebouw ligt op een stil en afgelegen gebied
op het industrieterrein aan de Rijnkade,
in afwachting van een kleurrijke avond. Binnen in het gebouw openbaart zich een
grote lichte ruimte met oude betonnen muren. Hoge fabrieksramen en houten
spijlen staan in contrast met moderne techniek, draaiende DJ en een professioneel
verlichte catwalk. De klapstoeltjes staan netjes opgesteld, programmaboekjes
liggen op hun plek. Het publiek stroomt binnen.
De eerste rij, frontrow, vult zich met bekende namen zoals
Spijkers en Spijkers, die ook ooit afstudeerden aan Academie Artez, Viktor en
Rolf die elkaar daar ooit ontmoetten. Maar ook Victoria Koblenko, die bekend staat
om het dragen van ontwerpen van jonge ontwerpers. De rijen daarachter worden
gevuld met veel kleurrijke mensen, veel trotse gezichten en blosse wangen,
nieuwsgierige broertjes en zusjes, maar ook mode liefhebbend Nederland in
afwachting van nieuw talent, vooruitstrevende collecties en een kennismaking
met nieuwe identiteiten.
De muziek start en stuurs voor zich uit starende modellen
poseren op de catwalk, de show opent met de eerstejaars. Daarop volgen
de tweedejaars met stukken rondom het thema Auto-Obsession, derde jaars met als thema: I <3
Me. Afstudeerders lieten sterk hun eigen identiteit als ontwerper naar voren
komen in de collecties. Er klonken ‘oh’s’ en ‘ah’s ‘ door de zaal, maar veelal
werden de collecties zwijgend doch met bewondering beschouwd. Ik vond het
inspirerend en heb van het begin tot eind genoten.
Benen plakken aan elkaar en de flesjes water zijn leeg. Blij
is het publiek als het buiten wat frisse lucht ademt. Daar staat een hip terras
opgesteld waar men kan napraten over de show. Trotse gezichten omarmen hun zonen en
dochters en vriendinnen nestelen zich op houten palets met bonte kleedjes. Er kan
tapas worden besteld, een pizza worden gegeten. In een oude retro caravan
worden bijzondere biertjes verkocht en hier en daar schiet iemand voorbij met
flessen wijn.
Er klinkt veel gelach en veel geknuffel. Er wordt ontmoet. En ik bedenk me hoe mooi de
wereld zou zijn als iedereen er altijd zo mooi uitzag. De nacht viel, ik sloot
af in Caspar en viel fijn in slaap.
Note: Ik ga nog opzoek naar mooie foto's, mijn eigen zijn nogal mislukt!
